Det finst eit bilete av kunstnaren som ein flagrande sommarfugl gjennom dagen. Han stansar opp ved alle ting, undrar og frydar seg, oppdagar verda som på dag éin, som ein nyfødd. Fordi han er kunstnar, sansar og føler og opplever han annleis enn andre, han går ikkje glipp av den minste, rare ting og deler alt med den stakkaren som er i nærleiken. Denne litt parodiske figuren kan eg hugsa frå då eg var kunststudent. Eg tenkte: Så observant og sensitiv, så kunstnarisk vert eg aldri. Eg manglar openbert det som skal til.