Alvorsamt
Quatuor van Kuijk framførte Quartetto serioso med energisk gestus.
Quatuor van Kuijk i Kvinnehrad kyrkje.
Foto: Liv Øvland
Konsert
Ludwig van Beethoven:
Kvartett, sonate og trio
Víkingur Ólafsson, klaver; Kristian Bezuidenhout, hammarklaver; Quatuor van Kuijk; mfl.
Kvinnherad kyrkje i Rosendal, fredag 8. juli
Beethoven gav berre éin av dei 16 strykekvartettane sine tilnamn, nemleg nr. 11 i f-moll frå 1810, som han kalla Quartetto serioso. Opningssatsen «Allegro con brio» byrjar med eit dystert brak der alle instrumenta spelar unisont (same melodi), før det kjem ein abrupt pause. Quatuor van Kuijk spelte med energisk gestus og skapte ein verknadsfull kontrast til den lågmælte andresatsen «Allegretto». Diverre sat ikkje intonasjonen heilt som han skulle, særleg i dei snøgge partia.
Også i den lange «Erkehertugtrioen» i B-dur, op. 97, etter pausen, var det litt rusk. Samspelet mellom fiolinisten Antje Weithaas, cellisten Steven Isserlis og pianisten Víkingur Ólafsson halta til tider. (Den opphavlege cellisten hadde på kort varsel måtta bytast ut på grunn av korona.)
Høgdepunktet var difor Sonate for klaver og fiolin nr. 10 i G-dur, op 96, med fiolinisten Alina Ibragimova og Kristian Bezuidenhout på hammarklaver. Hammarklaverets linne klang gjorde at fiolinisten kunne boltra seg med fine nyansar i piano-partia.
Sjur Haga Bringeland
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Konsert
Ludwig van Beethoven:
Kvartett, sonate og trio
Víkingur Ólafsson, klaver; Kristian Bezuidenhout, hammarklaver; Quatuor van Kuijk; mfl.
Kvinnherad kyrkje i Rosendal, fredag 8. juli
Beethoven gav berre éin av dei 16 strykekvartettane sine tilnamn, nemleg nr. 11 i f-moll frå 1810, som han kalla Quartetto serioso. Opningssatsen «Allegro con brio» byrjar med eit dystert brak der alle instrumenta spelar unisont (same melodi), før det kjem ein abrupt pause. Quatuor van Kuijk spelte med energisk gestus og skapte ein verknadsfull kontrast til den lågmælte andresatsen «Allegretto». Diverre sat ikkje intonasjonen heilt som han skulle, særleg i dei snøgge partia.
Også i den lange «Erkehertugtrioen» i B-dur, op. 97, etter pausen, var det litt rusk. Samspelet mellom fiolinisten Antje Weithaas, cellisten Steven Isserlis og pianisten Víkingur Ólafsson halta til tider. (Den opphavlege cellisten hadde på kort varsel måtta bytast ut på grunn av korona.)
Høgdepunktet var difor Sonate for klaver og fiolin nr. 10 i G-dur, op 96, med fiolinisten Alina Ibragimova og Kristian Bezuidenhout på hammarklaver. Hammarklaverets linne klang gjorde at fiolinisten kunne boltra seg med fine nyansar i piano-partia.
Sjur Haga Bringeland
Papiravisa