Víkingur Ólafsson og Leif Ove Andsnes, klaver; Quatuor van Kuijk.
Kvinnherad kyrkje i Rosendal, laurdag 9. juli

Ton Koopman er eit namn du sikkert har støytt på om du interesserer deg for J.S. Bachs musikk. Denne nederlandske cembalisten, organisten og dirigenten har spelt inn alle Bachs kantatar og orgelverk på CD, innspelingar som er prega av temperamentet hans – Koopman er ein kvikk og humørfull herre med glimt i auga.

Konstellasjonen er ikkje vanleg: to pianistar bak kvart sitt konsertflygel i ein stor konsertsal, heilt utan noko orkester å gøyma seg bak. Då Leif Ove Andsnes byrja samarbeidet med den kanadiske kollegaen Marc-André Hamelin i 2017, var han open om at slikt kunne koma i konflikt med den kunstnarlege og tekniske intimsona til ein profesjonell pianist: «De fleste pianister er litt redde for dette, fordi det føles sårbart når to pianister har forskjellige anslag, på grunn av instrumentets natur og følsomhet i strengene. Bare det å føle timingen og rytmen sammen kan være veldig utfordrende.»

Trass i solid orkesterspel og enkelte gode solistprestasjonar blei ikkje Richard Strauss’ makabre opera Salome noko dramatisk høgdepunkt under Festspillene.

Sjølv om det største verket denne kvelden skuffa, var konserten til Mogens Dahl Kammerkor ei minneverdig oppleving.

Konserten med fiolinisten Elena Urioste og pianisten Tom Poster er éin av fleire festspelkonsertar som opphaveleg skulle gått av stabelen i fjor. På konserten i Håkonshallen torsdag førre veke presenterte dei mellom anna fersk musikk som har blitt til under pandemien, ein periode der ekteparet openbert har vore produktive.