Etter ein sigersgang på festivalar verda over kjem Oscar-bidraget frå Japan endeleg på kino – utan at eg heilt skjønar oppstyret.

TROMSØ: Etter spenning om reglar fekk Tromsø internasjonale filmfestival vise flotte filmar til folk fysisk.

Rob (Cage) bur i skogen i Oregon med grisen sin. Grisen er grådig god til å finne trøflar. Stundom kjem ein fyr innom for å kjøpe trøflar av Rob. Slik held han liv i seg. Ein dag blir han angripen av maskerte folk som stel den verdifulle grisen. Rob legg ut på tokt til den kulinariske høgborga Portland for å finne grisen og kanskje få hemn.

Var alt ein draum likevel? Thomas/Neo (Reeves) jobbar som spelutviklar når han nok ein gong byrjar få beskjedar han ikkje kan ignorera, endå psykologen hans (Harris) fortel han at alt er fantasi. Men så dukkar Trinity (Moss) opp på ein kafé og Morpheus (Abdul-Mateen) på do.

Sjølv om fyrstesesongen var hakket strammare, finn du ikkje betre norsk TV-drama enn del to av Lykkeland.

Skogvaktaren Gabi (Rockman) og kollegaen padlar innover i djupe skogar for å sjekke kamera. Når Gabi skal finne att ein drone som fell ned, kjem dei frå kvarandre. Gabi går i fella til merkelege Barend (Nel) og sonen Stefan (van Dyk). Dei to er båe dekte av leire og ber pil og boge. Dei ber òg på ein ekstrem skepsis til alt moderne. Noko er på ferde i skogen. Sopp breier aggressivt om seg. Moder jord har sitt å utsetje på menneska og går til motangrep, messer Barend.

Filmåret 2021 vart prega av utsette premierar, så nokre av filmane på topplista er ikkje så heilt nye. Elles er filmmeldarane bra samkøyrde og kan konstatera at det har vore eit formidabelt norsk filmår.

Gullpalmevinnar Titane stadfestar Julia Ducournau som rebellen i fransk film. Rått, grenseoverskridande, stilfullt, provoserande og skrekkeleg effektfullt. Gullbjørnen i Berlin gjekk til den rumenske provokatøren Radu Jude for Bad Luck Banging or Loony Porn, som opnar med det som ser ut som ein lang heimespøta sexvideo, før dei flauaste foreldremøtet i skule- og filmhistoria. Dei to vinnarane deler smarte perspektiv på kjønn og kvinneroller. Rumensk film er stabilt imponerande, som eit Europas Iran.

Finske Laura (Haarla) studerer arkeologi i Moskva seint på nittitalet. Ho bur saman med kjærasten Irina (Drukarova). På fest lirar omgangskrinsen av seg sitat frå Omon Ra av Viktor Pelevin. Dei lever i ei sky av sigarettrøyk og høg kulturell kapital. Då paret skal reise til Murmansk for å sjå på helleristingar, blir Irina brått heime. Laura hamnar i kupé saman med gruvearbeidaren Ljoha (Borisov). Turen er lang. Laura er god i russisk, men dei er frå kvar sin planet.

Om du føler deg invitert til denne gjenforeiningsfesten, ville eg funne ein kva som helst annan fest å gå på. Denne Cosmopolitanen smakte ekkelt.