Det udøyelege barnestykket Reisen til julestjernen har vore noko omstridt sidan førre og førebels siste gongen Nationaltheatret henta det fram att. Den gongen vart den kristne julebodskapen (som faktisk aldri har vore dominerande) omhyggeleg nøytralisert vekk, rollebesetninga var samansett med omsyn til fargerikt fellesskap og til dels kjønnsnøytral – og både skurkane og kongen vart gjorde til klovnar i staden for autoritetar.

Vennskapeleg og personleg, men ikkje ukritisk om ein musikalsk tusenkunstnar som langt på veg skusla bort talentet sitt.

Regi: Mads Bones
Komponist og musikalsk ansvarleg: Kyrre Havdal; scenografi: Gjermund Andresen; koreografi: Martha Standal

Omsett av Solrun Toft Iversen; dramatisering og regi: Miriam Prestøy Lie; scenografi og kostyme: Tora Troe; komposisjon/lyd: Selma Frida Stang; lys- og videodesign: Silje Grimstad

Anton Tsjekhov kalla det siste skodespelet sitt «ein komedie i fire aktar». Då er vel svenske Ellen Lamm på trygg grunn når ho gjer meir komedie enn tragedie av dette stykket, sjølv om det tragiske og resignerte speler med i mykje av Kirsebærhaven. Verre er det at ho, saman med scenograf Rikke Juellund, har fylt Store Scene med ein framandgjerande, nærast postmodernistisk scenografi som gir lita meining. Rett nok er det blitt slik i norsk teater at aktørane helst skal flytte omkring på delar av scenografien, ofte for å overtydeleggjere eit poeng, og til det ligg slike påfunn godt til rette. Men her er det berre forstyrrande.

Tospannet Svein Tindberg og Kjetil Bang-Hansen har gjennom år no sett fokus på det religiøse livsaspektet i ei opplyst tid, med framsyningar bygde på historisk forkynnande materiale. Førre produksjonen, Abrahams barn, var ei utforsking på kor samsvarande eller ikkje samsvarande dei ulike religionane er.

At eit teaterstykke ikkje nødvendigvis er eit skodespel med rollefigurar og framskridande handling lenger, sjå, det får vi vel snart avfinne oss med. Eit tradisjonelt skodespel er i alle høve ikkje dette nye stykket av Camara Lundestad Joof, den nye husdramatikaren på Nationaltheatret.

Regi: Toril Solvang
Scenografi og kostyme:
Marcus Olson
Komponist: Sandra Kolstad
Lys- og videodesign: Martin Flack

Eit av dei ytst få stykka Det Norske Teatret har hatt høve til å spele i magre streiketider, er ein fabulerande tekst av den unge dramatikaren Mari Hesjedal. Ho har levert ein del verkstadsdramatikk før, men dette er første runden hennar inne i varmen, i institusjonsteateret.

Omsett av Svein Sturla
Hungnes
Omarbeiding: Morten
Borgersen og Terje Lindberg
Regi: Morten Borgersen
Scenografi/kostyme: Milja Salovaara