Tospannet Svein Tindberg og Kjetil Bang-Hansen har gjennom år no sett fokus på det religiøse livsaspektet i ei opplyst tid, med framsyningar bygde på historisk forkynnande materiale. Førre produksjonen, Abrahams barn, var ei utforsking på kor samsvarande eller ikkje samsvarande dei ulike religionane er.

At eit teaterstykke ikkje nødvendigvis er eit skodespel med rollefigurar og framskridande handling lenger, sjå, det får vi vel snart avfinne oss med. Eit tradisjonelt skodespel er i alle høve ikkje dette nye stykket av Camara Lundestad Joof, den nye husdramatikaren på Nationaltheatret.

Regi: Toril Solvang
Scenografi og kostyme:
Marcus Olson
Komponist: Sandra Kolstad
Lys- og videodesign: Martin Flack

Eit av dei ytst få stykka Det Norske Teatret har hatt høve til å spele i magre streiketider, er ein fabulerande tekst av den unge dramatikaren Mari Hesjedal. Ho har levert ein del verkstadsdramatikk før, men dette er første runden hennar inne i varmen, i institusjonsteateret.

Omsett av Svein Sturla
Hungnes
Omarbeiding: Morten
Borgersen og Terje Lindberg
Regi: Morten Borgersen
Scenografi/kostyme: Milja Salovaara

Den franske klassisisten Jean Racine er ikkje den mest tittgjengde dramatikaren på norske scener. Vi har fått sjå Fedra nokre gonger, sjeldnare Britannicus, og den rojale tragedien Berenice er så vidt vi kan finne ut, berre sett opp éin gong før i Noreg, i gjendiktinga til Halldis Moren Vesaas. Ho er ikkje kreditert denne gongen, men etter alt å døme er det hennar tekst dei nyttar no òg, i oppsetjinga på scene 3. Det høyrest ut som henne. I så fall burde namnet hennar ha stått der, slik namnet til omsetjaren plar gjere.

Omsett av Øyvind Berg
Omarbeidd av Runar Hodne og Hege Randi Tørresen
Regi: Runar Hodne
Scenografi og kostyme:
Erlend Birkeland
Musikalsk leiing:
Per Christian Revholt

Omsett av Peter Magnus
Regi: Maren Bjørseth
Scenografi: Olav Myrtvedt
Koreografi: Ida Wigdel
Musikk og lyddesign: Alf Lund Godbolt

Jens Bjørneboe var som vi veit ein idealist i evig kamp mot alle tilhøve der makt ville overkøyre rettferd. Skodespelet om den jødisk-litauiske anarkisten Emma Goldman (1869–1940) er den ufullenda symfonien hans. Det vart aldri heilt ferdig frå hans hand, og aldri oppført før Grusomhetens Teater gjer det no.

I ei blanding av humor, alvor og munter galskap tek det norskamerikanske teaterkompaniet Wakka Wakka oss inn i ein ellevill økofabel.