Forfattaren Frode Grytten har, no mest 40 år etter debuten sin, etablert seg som kan hende den fremste heimstaddiktaren i vår tid. Sjølv om ikkje alt han skriv, er uttrykkjeleg nemnt som Odda, ligg som regel heimstaden hans som ein nærverande og overtydande kulisse i det han fortel.

Det er sjeldan å sjå at regissørar «tuklar» med ein Jon Fosse-tekst, men Martin Lotherington har gjort det til gagns. Og så mykje at originalen innimellom ikkje er attkjennande.

Bearbeidd av Lucia Bihler og Hege Randi Tørressen
Regi: Lucia Bihler
Scenograf: Pia Maria Mackert
Musikk og lyd: Jacob Suske
Videodesign: Torbjørn Ljunggren

«Skrønike» har dei ansvarlege for denne framsyninga kalla det, og ei dryg skrøne er det blitt. Ein musikal om korleis Harald Hårfagre (teatersjef Glenn Andre Kaada) samla landet, med utgangspunkt i frisørhovudstaden Stavanger anno sånn cirka 860–872.

Omsett av Johannes K. Wiggen og Ilene Sørbøe, etter dansk omsetjing av Niels Brunse
Regi: Runar Hodne
Scenografi: Alva Brosten
Komponist: Sandra Kolstad

Omsett av Toril Solvang
Regi: Petter Næss
Scenografi og kostyme: Åse Hegrenes
Komponist: Nils Petter Molvær

Den livsfriske institusjonen Grusomhetens Teater har no i tretti år vore ein original villblome i norsk teaterliv, heile tida med skodespelaren og regissøren Lars Øyno som gründer. Kommersielle kan ingen kalle dei, men dei vekslar stadig vekk overraskande mellom eksperimentelt, introvert teater og klassisk dramatikk. Og aldri liknar det dei gjer, på det ein ser på institusjonsteatera.

At Peer Gynt er aktuell i ei tid prega av stadig aukande individualisme, seier seg sjølv. Men er det framleis råd – utan merkelege regipåfunn – å hente fram nye sider ved dette stykket? Det skal godt gjerast, og det har vel neppe vore Bjarte Hjelmelands ambisjon.

Dramatisert av Kjersti Horn og Kristian Lykkeslet Strømskog
Omsett av Gunnhild Øyehaug
Regi: Kjersti Horn
Scenografi og kostyme: Sven Haraldsson
Videoregi: Mads Sjøgård
Pettersen

I førre veka gjesta eit ukrainsk kunstnarensemble Det Norske Teatret med fleire sceneopplevingar direkte bygde på rapportar og opplevingar frå invasjonen og krigen i Ukraina. Den eine produksjonen, Danse Macabre, fekk si fyrste framsyning i Noreg på Ukrainas nasjonaldag 24. august. Opphavspersonane har eigne krigstraume med seg i bagasjen og lever sjølve for tida i eksil. Og dette er så å seie på dagen eit halvt år etter invasjonen.