Tove Lo har blitt kalla «Sveriges mørkaste pop-eksportartikkel» av Rolling Stone, og hennar femte album er ei påminning om kva popmusikk kan vere og gjere: Musikken er ultrafengjande og songbar, med eit rått, personleg uttrykk, og Dirt Femme dekkjer breidda i det emosjonelle spekteret så det ljomar mellom dei høgaste toppar og djupaste dalar i sjelslivet.

Taylor Swifts Midnights er inspirert av tretten søvnlause netter. Her blir flust av kjenslemotsetnader handsama, men albumet som heilskap er prega av ein myrliknande monotoni – med nokre få friske augeblunk her og der.

Fossora er den islandske artisten Björks tiande studioalbum, og gildet opnar med låten «Atopos», skrive og produsert i samarbeid med indonesiske Gabber Modus Operandi. Tittelen refererer til filosofen Roland Barthes idé om det atopiske, den underlege kvaliteten som oppstår kring usedvanlege opplevingar eller kjensler, og komposisjonen læt, med sine seks bassklarinettar og hardtechno-basstrommer, nøyaktig som eit alveskulekorps.

Eg var vel ikkje akkurat budd på å verte overraska i møte med dei tolv nye komposisjonane på a-has ferske plate True North, men det vart eg då eg først lytta til «Hunter In The Hills», det andre sporet på utgivinga. Her gjer bandet verkeleg elegant bruk av orkestrale element, kombinert med smart pianospel, i ein popsong som både er lett på foten og stilig. Vi skriv 2022, og Morten Harket (63), Paul Waaktaar-Savoy (61) og Magne Furuholmen (60 om nokre dagar) er rett og slett i stand til å lage ein song som for min del går inn på lista over a-ha-favorittar.

Musikken til amerikanske Sudan Archives er inspirert av R&B, sudansk felemusikk, vestafrikanske rytmar og eksperimentell elektronisk musikk. Debutalbumet hennar, Athena, frå 2019 var framifrå; Natural Brown Prom Queen er endå betre.

Sandra Borøy, vokal og Fender Rhodes; Idar Eliassen Pedersen, trompet og flygelhorn; Simen Skrebergene, gitarar; Asle Bråthen, bass; Marius Trøan Hansen, trommer og perkusjon; John Rune Jakobsen, saksofon (4, 8, 10).
AMP Music & Records

Peppa rullar og går, rundt og rundt, og sikrar plassen sin i discopanteonet med sin hittil beste song.

Annegret Fiedler, eller Perel, har så lenge ho kan hugse, komponert elektroniske lydspor, inspirert av synthpop og new wave, til dagdraumane sine. Synthwave- og nu disco-musikken på det nye albumet Jesus Was an Alien bringar rett som det er tankane til den nyleg avlidne greske synthesizerguruen Vangelis’ Blade Runner-musikk og lågbudsjettsjangerfilmens meister, John Carpenter (The Thing, Escape From New York).

Den amerikanske gitaristen, vokalisten og komponisten Ava Mendoza er eit av dei heitaste namna på jazz-/improscenen i dag. Spesielt etter at ho i 2013 flytta til Brooklyn, har namnet hennar dukka opp i ei mengd prosjekt. Med bandet Unnatural Ways har ho gjeve ut tre plater. Ho gjorde ein solid figur på William Parkers Mayan Space Station (2021), og i dag står ho på scenen på Nattjazz som medlem av Nate Wooleys Columbia Icefield.

Wind Recorded with a Camera er eit mikroutsnitt av eit nabolag og ein ordlaus William Blake-parafrase.