Qatar har oppnådd det dei ville med VM i fotball, trass i at laget til vertsnasjonen ikkje vann ein einaste kamp.
Foto: Dylan Martinez / Reuters / NTB
Heimesiger i Qatar
Fotballjournalistar er gode på det dei skal vere gode på, og har blikket festa på ballen og spelarane. Dekninga av VM i Qatar har vore nærsynt. Vi har lese og sett tallause reportasjar og TV-innslag om VM i Qatar.
1978: Diktator Jorge Videla (med bart) på heimebane. Den argentinske kapteinen Daniel Passarella løftar VM-pokalen etter 3–1-sigeren over Nederland i finalen. Ein dryg kilometer bortanfor låg fengselet der opposisjonelle vart torturerte.
Foto: Heinz Ducklau / AP / NTB
Det stygge spelet
Det vart vingen Daniel Bertoni som sette spikaren i kista. VM-finalen mellom Argentina og Nederland 25. juni 1978 hadde gått til ekstraomgangar etter 1–1 ved full tid. Den store helten Mario Kempes scora 2–1-målet etter 105 minutt, og Bertoni sikra sigeren ti minutt seinare. Da dommaren bles av kampen, eksploderte jubelen på Estadio Monumental. Storparten av dei 71.000 på tribunane var heimefans, og Argentina var verdsmeister i fotball for første gong.
Fifa-president Gianni Infantino saman med leiaren for det saudiarabiske fotballforbundet Sheikh Hamad bin Khalifa bin Ahmed al Thani på tribunen under fotball-VM i Qatar.
Foto: Hannah Mckay / Reuters / NTB
Fotballfest på skammeleg arena
Alt er gale og illusorisk med fotball-VM i Qatar: feil stad, feil arrangør, feil tid, feil innpakking, feil VIP-ar, feil tilskodarar.
Strandpromenaden Corniche i Doha vert rehabilitert til fotball-VM. I bakgrunnen skyskraparane i West Bay.
Alle foto: Håvard Rem
Ei ark av gull
LUSAIL: I dag fer eg til framtidsbyen Lusail for å sjå stadionet der finalekampen i fotball-VM vert spela i desember – inshallah. Byen er berre halvferdig.
Afghanske flyktningar. Dei to tenåringsjentene frå Kabul er strålande nøgde med å få gå på internasjonal skule i Doha, der familiane har fått mellombels opphald.
Alle foto: Håvard Rem
Der ni av ti er framande
DOHA: Mange dreg til Qatar. Før Talibans utanriksminister drog til Noreg, møtte han Kina, sjølvsagt i Doha – i same fly frå Kabul sat òg Taliban-kritikarar på flukt frå Afghanistan. Kvifor kjem så mange mektige og avmektige, rike og fattige hit?
Dei lange korridorane i den nye metroen i Doha er utan bilete, reklame og musikk. Ro og stille rår.
Alle foto: Håvard Rem
Den kverrsette høgtalaren
DOHA: Då dei konfiskerte den berbare høgtalaren, skjøna eg at Qatar ikkje berre er eit muslimsk land, men salafistisk òg.
Perlemonumentet på den sju kilometer lange strandpromenaden La Corniche i Qatars hovudstad Doha. I bakgrunnen ser ein skyskraparane i den nordlege enden av promenaden.
Begge foto: Håvard Rem
Med éin fot i fortida og éin i framtida
DOHA: Kva gjer eg i Qatar? Jo, eg vitjar endå eit land i Midtausten, det niande for min del, møter eit samfunn som vil prega nyhenda i 2022, og vert meir kjend med eit land som i mangt liknar Noreg.
Qatar har oppnådd det dei ville med VM i fotball, trass i at laget til vertsnasjonen ikkje vann ein einaste kamp.
Foto: Dylan Martinez / Reuters / NTB
Heimesiger i Qatar
Fotballjournalistar er gode på det dei skal vere gode på, og har blikket festa på ballen og spelarane. Dekninga av VM i Qatar har vore nærsynt. Vi har lese og sett tallause reportasjar og TV-innslag om VM i Qatar.
1978: Diktator Jorge Videla (med bart) på heimebane. Den argentinske kapteinen Daniel Passarella løftar VM-pokalen etter 3–1-sigeren over Nederland i finalen. Ein dryg kilometer bortanfor låg fengselet der opposisjonelle vart torturerte.
Foto: Heinz Ducklau / AP / NTB
Det stygge spelet
Det vart vingen Daniel Bertoni som sette spikaren i kista. VM-finalen mellom Argentina og Nederland 25. juni 1978 hadde gått til ekstraomgangar etter 1–1 ved full tid. Den store helten Mario Kempes scora 2–1-målet etter 105 minutt, og Bertoni sikra sigeren ti minutt seinare. Da dommaren bles av kampen, eksploderte jubelen på Estadio Monumental. Storparten av dei 71.000 på tribunane var heimefans, og Argentina var verdsmeister i fotball for første gong.
Fifa-president Gianni Infantino saman med leiaren for det saudiarabiske fotballforbundet Sheikh Hamad bin Khalifa bin Ahmed al Thani på tribunen under fotball-VM i Qatar.
Foto: Hannah Mckay / Reuters / NTB
Fotballfest på skammeleg arena
Alt er gale og illusorisk med fotball-VM i Qatar: feil stad, feil arrangør, feil tid, feil innpakking, feil VIP-ar, feil tilskodarar.
Strandpromenaden Corniche i Doha vert rehabilitert til fotball-VM. I bakgrunnen skyskraparane i West Bay.
Alle foto: Håvard Rem
Ei ark av gull
LUSAIL: I dag fer eg til framtidsbyen Lusail for å sjå stadionet der finalekampen i fotball-VM vert spela i desember – inshallah. Byen er berre halvferdig.
Afghanske flyktningar. Dei to tenåringsjentene frå Kabul er strålande nøgde med å få gå på internasjonal skule i Doha, der familiane har fått mellombels opphald.
Alle foto: Håvard Rem
Der ni av ti er framande
DOHA: Mange dreg til Qatar. Før Talibans utanriksminister drog til Noreg, møtte han Kina, sjølvsagt i Doha – i same fly frå Kabul sat òg Taliban-kritikarar på flukt frå Afghanistan. Kvifor kjem så mange mektige og avmektige, rike og fattige hit?
Dei lange korridorane i den nye metroen i Doha er utan bilete, reklame og musikk. Ro og stille rår.
Alle foto: Håvard Rem
Den kverrsette høgtalaren
DOHA: Då dei konfiskerte den berbare høgtalaren, skjøna eg at Qatar ikkje berre er eit muslimsk land, men salafistisk òg.
Perlemonumentet på den sju kilometer lange strandpromenaden La Corniche i Qatars hovudstad Doha. I bakgrunnen ser ein skyskraparane i den nordlege enden av promenaden.
Begge foto: Håvard Rem
