DAG OG TID

Støre-regjeringa har ikkje skapt politisk synergi, men sklerose. Dei baserte partia lever ikkje i fruktbar symbiose. Dei har prøvd å snylta på kvarandre, med innslag av kannibalisme. Begge er blitt magrare av det. Dei har spela kvarandre dårlegare, det er uro i rekkene, og det er vanskeleg å skaffa seg eit nytt veljarfolk.

Ei skål, ei skei, eit mjølkeprodukt og gryn frå ein kartong eller ein pose – stort enklare måltid enn frukostblanding får du nok ikkje. Likevel kan det ligge lang og grundig forsking bak, og diskusjonane kring kor lurt det er å ete som du gjer, kan vere langt frå avslutta. Lat oss sjå nøyare på ei ny grein på grynstammen: den nye merkevara Havrering frå kornmerkevara Axa.

Eg følgde den gamle mannen langt oppi 90-åra. Kvar månad ringde den russisk-aserbajdsjansk-israelske stormeisteren Emil Sutovskij (f. 1977) til Nejsjtadt og rapporterte frå samtalen på Facebook. Det var sjakkinternett på sitt beste.

Me menneske er sogdyr. Eller pattedyr og spendyr, som er andre ord for det same: dyr som andar med lunger og har mjølkekjertlar som skil ut næring til avkjømet. Sogbarn, sugebarn og sugarunge er nokre av nemningane for ‘barn som syg bryst’. Ei sogmor er det same som ei amme. Me kan seia at me byrjar livet med suging, men det tyder ikkje at livet syg.

Det har vore val i Noreg, men sidan Klok-redaksjonen er politisk nøytral, vil me ikkje komme med spissfindigheiter om valresultatet. Her har me fyrst og fremst fokus på forfattarar og på litteratur. Ei finurleg finte no kunne vere å sleppe til Ivar Aasen og litt livsrøynsle: «Det er leitt å ha valet og ta skalet.» Ordtøket peiker sjølvsagt på ein situasjon der ein kan velje fritt, men tek det ringaste. Det er vel heller tvilsamt at han Ivar hadde valet til kommunestyre og fylkesting 2023 i tankane når han skreiv ned fyndordet, men me kan ikkje fullt og heilt utelukke det.

Tone Hødnebø, fødd 1962, oppvaksen i Tønsberg, busett i Oslo, har skrive seks eigenarta diktsamlingar, frå Larm (1989) til Nytte og utførte gjerninger (2016). Dertil har ho gjendikta Emily Dickinson og Anne Carson. Refleksjonar om poesi finst i Skamfulle Pompeii (2004). Ei større pocketutgjeving Å snu verden inn mot verden (2019) rommar dei samla dikta hennar. Ho har studert engelsk og nordisk, teater og film på universiteta i Oslo og Trondheim, var redaksjonsmedlem i Vagant 1990–1996, har undervist i fleire forfattarkurs, også ved Litterär Gestaltning på Göteborg universitet 2008–2010.

Årets val er det første sidan 1924 der Noregs største parti ikkje heiter Arbeiderpartiet, men Høgre. Kva oppslutning fekk sistnemde?

Det regnar. Eg har søkt ly i Kragerø bibliotek. Det er fleire timar til ferja går. Den hyggelege bibliotekaren har gitt meg kaffi og lesestoff om reisemålet mitt, Jomfruland. Eg ser bilete av kvitveisbløming i bøkeskogen, og bonden som går med ei bøtte poteter på Hasselgården, der eg skal bu. I bakgrunnen på det siste biletet ser eg ei høg mast. Kva kan det vera? Der rauk den ferien.

Ei venninne fortalde meg nyss at ho hadde hamna i krangel med tenåringsdottera. Ho hadde bedd dottera stramme seg opp. Tenåringar med kroppshaldningar som sakkosekkar er av ein eller anna grunn svært irriterande. Vaksen eller ung, ei slapp haldning gjer noko med fyrsteinntrykket, og diverre går nok tankerekka meir i retning potetgull og Play Station enn struktur og effektivitet. 

Det er ikkje måte på sopp no. Det er sopp overalt. To mann frå den lokale baren min gjekk ut i skogen og plukka 15 kilo på to timar. Dei klarte ikkje å bere meir. I sosiale medium er det så gult at du lurer på om det er noko feil med fargane på dataskjermen. Ein vert nesten gul på fingrane av å skrolle seg gjennom alle dei bognande korgene og bøttene.

For at den unge cubanske kvinna som vitja oss, skulle kjenna seg meir heime, skrudde eg opp lyden på NRK-dokumentaren om det spanske kongehuset. Denne kvelden var temaet «kongehuset Borbón og kvinnene». Uheldigvis!