Den første gongen eg høyrde Ellen Brekken spele live, var på Parken kulturhus i Ålesund fredag 8. mars 2019. Då var gitaristen Hedvig Mollestad på heimebane saman med dei to andre i trioen hennar: bassist Ellen Brekken og trommeslagar Ivar Loe Bjørnstad, alle i kjole.

Det er ein innarbeidd uskikk å tukla med litterære tekstar. I moderne bibelomsetjing er det nærast vorte ein tradisjon. Når Paulus i Apostelgjerningane opnar talane sine med andres – «menn» på gresk – er tiltalen «kansellert» i Bibelselskapet si omsetjing. Også salmeskatten er tilgrisa av komitépoesi, til dømes Luther-salmen med verselina som var så folkekjær under krigen: «Og tok de enn vårt liv,/ gods, ære, barn og viv» vart til «Og om vårt liv de tar,/ og røver alt vi har». Tysk 1500-tal måtte av kjønnspolitiske grunnar diktast om til norsk 1970-tal.

Forfattaren og aktivisten Erland Kiøsterud trur at løysinga på klima- og naturkrisa ligg i å forstå menneskenaturen.

– Eugen Onegin er eit verk som viser at musikk og kunst som har gått inn i den kollektive historia vår, ikkje er eigd av eit land eller imperium, seier Randi Stene.

Ei hjerneristing kan føre til så mangt. For dansk-norske Kirstine Reffstrup blei det opptakta til ein sanseleg roman om sjelevandring, kjønnsidentitet og isolasjon.

Sidan tidleg i 1990-åra har Kim Hiorthøy stått med eitt bein i popkulturen og eitt i kunstverda. Med boka Knivtid kjem 50 nye forteljingar inn i det hiortøyske universet.

Når ein seier at Kim Hiorthøy har skrive to bøker, så stemmer det – i alle fall nesten. Hiorthøy har likevel fleire bøker på samvitet, der han er oppført som einaste opphavsmann, som Tree Weekend på Gestalten Verlag frå 2000. Nettbokhandelen Amazon skildrar boka som eit forsøk på å fange dei korte augneblinka når idear vert skapte. Her finn vi fotografi, teikningar og grafikk i skisser og ferdig form.

Kunstnar Morten Traavik er ikkje utsett for hemn frå Kulturrådet, forsikrar rådsleiar Sigmund Løvåsen. Han ønskjer seg meir debatt om tildelingspolitikken.