Vil du leve evig? Her er oppskrifta: Lat deg fryse ned, ligg i dvale til teknologien er klar, så blir du vekt opp og kurert for sjukdommen som tok livet ditt, før du går gjennom ein antialdringsprosess.

Dei som ville forhandle med den tyske okkupasjons­makta sommaren 1940, fortener dei det ettermælet dei har fått? På nokre vis førte dei berre vidare linja frå 1814 og 1905, meiner Øystein Sørensen.

Lunt og leikent, lag på lag. Ragnar Aalbu er kjend for både skjemt og alvor. No har han fått Statens kunstnarstipend for seniorar.

Når ein miljøterapeut skriv roman om ein miljøterapeut på ein psykiatrisk institusjon der ho sjølv har arbeidd i mange år, blir det så brennbart at boka må utstyrast med ei erklæring om at alt er fiksjon.

I Dag og Tid nr. 10 blir det ofra mest to sider verdfull spalteplass på ei ny bok der det blir hevda at forfattaren av Shakespeare sine verk ikkje var Shakespeare, men jarlen av Oxford. Avisa har konkludert, «striden om kven som var forfattaren bak Shakespeare-namnet er i ferd med å kulminere» og vidare «lite av det vi veit om den historiske personen, tyder på at han kan ha vore i stand til å skrive desse (Hamlet osv.) og fleire andre dramatiske meisterstykke».

I den sterkt meiningsbrytande romanen Høgfjellsmeldinga skriv Guri Sørumgård Botheim om konfliktbiletet kring bruken av Dovrefjell.

Lars T. Solli er ein norsk filosof som har slått seg til i Sverige. I denne svenskspråklege romanen går vi inn i ei turbulent tid i Nordens historie. Måten soga er fortald på, er forfriskande uvanleg: 31 små kapittel fører oss gjennom snapshotaktige scenar over 150 sider. Somtid dialogar, somtid konfrontasjonar, somtid tankereferat og somtid novelleliknande småsoger. Undervegs kan ein stogge og tenkje seg om, og gjerne også grave litt i historiske verk.

Reaksjonane Asta Nørregaard fekk då ho måla altartavla i Gjøvik kyrkje, endra livet hennar. Då Elin Tinholt blei kjend med dramatikken det skapte, tenkte ho at dette måtte vere romanstoff.