Høyr på dette: «Mi klare forventing er at vi har fått ut alt Arbeidarpartiet og Senterpartiet hadde å gje. Då føreset eg at ein framforhandla avtale vert respektert og finn sitt fleirtal.»

I løpet av hausten får Noreg si fyrste klimamerkte mjølk for sal i butikk. Det er Q-meieriene som skal tappe ekstra lett mjølk på kartong merkt med «25 prosent lavere klimaavtrykk». Hovudkonkurrent Tine har enno ingen planar om slike produkt i marknaden, men ynskjer likevel Q-meieriene «velkommen etter»: «Det er hyggelig at Q-meieriene har latt seg inspirere av Tines langsiktige forskningsprosjekter», seier forskingssjef Eirik Selmer-Olsen på medlemssidene til Tine.

Det er temmeleg surrealistisk å fylgje debatten kring norsk matproduksjon for tida, sjølv om vi ikkje eingong prøver å forstå talgrunnlaget som forklarar – forvirrande? – kor mykje (eller lite?) bønder tener.

Ja, for kva var vel sommaren utan endelause heite, tørste og søtsugne stunder hengande over ein frysedisk medan ein prøver å bestemme seg for kva for ein is ein eigentleg, djupast nede og i botnen av sjel og mage, har lyst på? Er det noko nytt og spanande eller noko trygt og kjent og godt?

«Advarer: – Verdens dyreste melis», skreiv Dagbladets Din side nyleg, og skribenten heldt sjølvsagt fram med eit «sjokk»: Toros glasurmikspose Ostekrem, som kostar 152 kroner per kilo, inneheld i all hovudsak melis, som kostar 33 kroner per kilo, fortel den «sjokkerte» tiktokaren Line Bråten.

Kva vil det eigentleg seie å vere sjølvforsynt? Eg er fullt klar over at sjølv om eg plukkar alle hønseegga eg et, i hønsehuset i hagen min, og ikkje kjøper dei i butikken, kan eg ikkje seie meg sjølvforsynt så lenge eg kjøper brorparten av maten hønene et gjennom vinteren, på Felleskjøpet. Eg kjøper økologisk, soyafritt kraftfôr – noko som vil seie at om ingen av ingrediensane kjem frå ein soyaåker i Brasil, kjem nok dess fleire av dei frå ein kornåker i Tyskland eller Ukraina. Kor lenge er slikt å få tak i?

Vi held fram med å byggja ned matjorda vår i dette landet – altså jord som enkelt nyttast som jordbruksland.

Du kjenner til Oreo-kjeksa, sant? Dei svarte dobbeltdekkarkjeksa som kallar seg sjokoladekjeks fordi det er bitte litt kakao i kakedeigen, og som er fylte med kvit fyllmasse, er nærast ein institusjon verda over – og då meiner eg verda over: Landet som sel nest mest Oreo-kjeks, altså etter USA, er Kina.

Ikkje all mat som gøymer seg bak eit kjent namn, er like dårleg som bollane til Oskar Westerlin. Men alle har eitt problem felles.

Her kjem ei bitte lita påminning: 1. februar var ikkje berre dagen då matvareprisane var spådde å gå i vêret– det var òg dagen då hundrevis av nye produkt fekk ha sin fyrste dag i daglegvarehyllene. Sjølvsagt kjem det nye produkt elles i året òg – ikkje minst påskeprodukt til påske og juleprodukt til jul, men 1. februar og 1. september er dei store lanseringsdatoane, og årets februar skuffar ikkje: Berre hjå Meny er det, ifylgje dei sjølve, kome inn over 500 nye varer.